Tijdschrift voor Slavische Literatuur

NIET ALLE EENDJES ZWEMMEN IN HET WATER

НЕТ, НЕ ТОЛЬКО УТКИ ПЛАВАЮТ В ПРУДУ

Er leefde eens in Hillegom
een heer die in de vijver zwom
tezamen met de eenden.
En die verklaarde, dat hij kroos
ver boven erwtensoep verkoos
en dat hij dit ook meende.

Zijn vrouw stond aan de waterkant
en riep: Kom binnen, Ferdinand!
Zij jammerde en weende.
Maar deze heer uit Hillegom
zei: Nee, ik denk niet dat ik kom,
ik blijf maar bij de eenden.

Nu zwemt hij daar de hele dag.
En alle eenden zeggen: Ach,
hij moet het zelf maar weten.
Zijn vrouw is echter zeer ontstemd,
omdat hij in de vijver zwemt
en nooit meer thuis komt eten.

Один приличный господин,
в пруду стал плавать, не один,
а с утками совместно.
Он заявил, что ряску он
превыше ценит, чем бульон,
да будет всем известно.

Его жена на берегу
кричала: Я так не могу
жить, Фердинанд, брось шутки!
Но только этот господин
сказал: Отныне я - ундин,
останусь тут, где утки.

Он днями плавает в пруду,
а утки думают: Вот ду-
рачок, пусть сам решает.
Его жена всегда одна:
Fму я больше не нужна,
раз есть не приплывает.

PLINKE PLANKE PLUIZEN

СУШКИ, ПЛЮШКИ, ПЫШКИ

Plinke planke pluizen.
Twee oude muizen
zitten samen, wang aan wang,
achter het behang.
Hun dochter is vandaag getrouwd,
beneden in de havermout.
Zij heeft een flinke echtgenoot
en woont nu bij de tafelpoot.

En moeder muis zegt aangedaan:
‘t Is allemaal erg goed gegaan.
Ze zag er o zo snoezig uit.
Ze was een allerliefste bruid.

En vader zegt, erg bedroefd:
Ik heb niet eens van’t spek geproefd,
ik moest zo huilen van verdriet
en als ik huil dan eet ik niet.
Jazeker, ik was erg ontroerd,
maar geef mij nu dat stukje zwoerd...
het gaat per slot om hun geluk...
nee, niet dat aangebeten stuk.
En, lieve vrouw, zo is het toch:
wij hebben nu elkander nog.

Plinke planke pluizen.
Twee oude muizen
zitten samen urenlang
achter het behang.

Сушки, плюшки, пышки.
Две старенькие мышки
за обоями сидят
меж собою говорят.
Сегодня замуж вышла дочка
в подвале, где с овсянкой бочка.
И будет с мужем жить она
неподалеку от зерна.
И с умиления восторгом
сказала мышка-мама гордо:
Она смотрелась так прелестно.

Была, как куколка - невеста
А папа-мышь сказал устало:
Я не отведал даже сала,
я горько плакал от тоски,
а сала таяли куски.
Ведь я не ем, когда я плачу,
так вот, о чем это я, значит ...
да, речь идет об ихнем счастье ...
А нет ли там хоть шкурки части?
Подай-ка, мать, мне на носок
да не надкусанный кусок.
Теперь, любезная подруга,
Пожить мы сможем друг для друга.

Сушки, плюшки, пышки.
Две старенькие мышки
за обоями сидят
и часами говорят.

DROMEN ONDER MOEDERS VLEUGELS

МЕЧТЫ ПОД МАМИНЫМ КРЫЛОМ

Moeder, zei het kuikentje, mag ik later zingen?
Net zoals de nachtegaal, van priedewiedewiet ?
Nee, o nee, zei Moeder Kip. Je mag wel and’re dingen,
je mag wel and’re dingen doen, maar zingen mag je niet.

Moeder, zei het kuikentje, mag ik later loeien ?
Net zoals de bonte koe, daarginder op de wei ?
Nee, zei Moeder Kip, dat zou je veel te veel vermoeien !
Nee, m’n kindje, loeien is er helemaal niet bij.

Moeder, zei het kuikentje, mag ik later blaffen ?
Nee, o nee, zei Moeder Kip, maar maak je nou niet druk :
later mag je aan het mensdom eieren verschaffen
en dan heel hard kakelen. En dát is zo’n geluk !

Moeder, zei het kuikentje, ik zou toch liever zingen.
Ach, zei Moeder Kip, je weet niet waar je over praat.
Kind, je bent een Nuttig Dier, die doen nooit zulke dingen.
Kom nu onder Moeders vleugels, want ’t is al zo laat.
Het kuiken viel direct in slaap toen het gegeten had
en droomde van de nachtegaal. Dat was tenminste wát.

Матушка, ты, курочка, стану ль я певицей?
Вон, как тот соловушка, стану ль распевать?
Нет, ах, нет, додурочка, ты - иная птица,
ты найдешь занятие, что тебе под стать.

Матушка, ты, курочка, можно, буду тоже
я, как та коровушка, во поле мычать?
Нет, ах, нет, додурочка, нам мычать негоже.
Нам тебя к иному делу приучать.

Матушка, ты, курочка, можно, буду лаять?
Вон, как та собачка, хвостиком вилять?
Нет, аx, нет, додурочка, нет, моя родная,
наше дело - людям яйца постав

Матушка, ты, курочка, мне бы так хотелось
все-таки певицей здесь, на ферме, стать!
Ах, моя додурочка, больно ты распелась.
Полезай под крылышко да ложись-ка спать.
Курочка-додурочка притомилась очень,
но во сне соловушкой распевала ночью.

LIEVER KAT DAN DAME

ЛУЧШЕ БЫТЬ КОШКОЙ, ЧЕМ ДАМОЙ

Er was eens een dame in Bronk aan de Rijn,
die zei: Ik had liever een kat willen zijn.
Ik hoef me gelukkig voor niemand te schamen,
maar toch ben ik liever een kat dan een dame.

Waarna zij zich fluks naar de leeszaal repte
en een toverboek leende met toverrecepten.
Op bladzijde negentien stond, onder andere:
Hoe gij uzelf in een kat kunt veranderen.

Dat was het recept en zij kon dus beginnen.
Zij was al een eindje gevorderd in spinnen.
Zij gaf al een kopje, maar toen, na twee weken
was de uitleentermijn van de leeszaal verstreken
en moest dus dat boek naar de leeszaal terug.
Wel, dat was natuurlijk een beetje te vlug.
Toen moest deze dame haar pogingen staken
midden in het hoofdstukje Kroelen op daken.

Ze zei: Het is vervelend zo alles tezamen,
maar goed, als het zo staat, dan blijf ik maar dame.
Nu zit zij dus weer in het daaglijks bestuur
van de huisvrouwenbond, maar des nachts om één uur
dan gaat zij het vlierinkje op zonder bril
en als zij een muis ziet, dan zit ze heel stil.

En laatst kwam ik eventjes daar op visite.
Zij dronk juist haar schoteltje melk, in de suite.
Toen dacht ik oei, oei en ik moest het beamen:
zij is nog geen kat, maar toch ook niet meer dame.

Жила одна дама на Рейне-реке,
слыла она странной в своем городке.
Она говорила: Грешно мне стыдиться,
но лучше бы кошкой мне было родиться.

Решенье приняв, по мосты через реку
тотчас эта дама пошла в библиотеку.
Взяла она книгу, в какой между прочим
стояло: «Для тех, кто стать кошкою хочет».
И дама, чтоб больше ей горя не мыкать,
по книжной науке училась мурлыкать.
Уж по истечении первой недели
она преуспела весьма в этом деле,

погладить себя научилась давать,
да время приспело ей книгу сдавать,
срок пользования которою вышел
как раз на главе «Как мяукать на крыше».

Как это нексати, - та дама сказала, -
ну, что ж, буду дамой, раз кошкой не стала.
И днем в профсоюзе она заседает,
но как только в городе ночь наступает,
она направляется в сторону крыш
иль вдруг затаится почуявши мышь.

Зайдя к ней однажды я сцену застала:
она молоко из тарелки лакала.
Ой-ой, - я подумала, - это ль не драма:
Еще ведь не кошка, но уж и не дама.