Na de succesvolle Poolse vertaalwedstrijd, die in aanwezigheid van de Poolse ambassadeur werd afgesloten met een feestelijke bijeenkomst op het Slavisch Instituut van de Universiteit van Amsterdam (13 juni 2002), was het nu de beurt aan de Tsjechen.
De organisatie van de Tsjechische vertaalwedstrijd was in handen van Kees Mercks. Hij had een buitengewoon pittige tekst uitgekozen, waar zelfs geroutineerde vertalers hun tanden op zouden kunnen stukbijten. Niettemin waren er dertien dapperen die het waagden om het begin van de novelle Melia van Ladislav Klíma in zo adequaat mogelijk Nederlands om te zetten. De vertalingen moesten vanzelfsprekend onder pseudoniem worden ingeleverd, zodat de jury, bestaande uit Magda van Duijkeren, Kees Mercks en Willem Weststeijn, een zo objectief mogelijk oordeel zouden kunnen uitspreken.
De vertalers stuurden hun vertalingen in in de herfst van 2003. Op 17 december werd een Tsjechische middag georganiseerd, die geheel in het teken stond van Ladislav Klíma (1878- 1928). In tegenwoordigheid van de Tsjechische ambassadeur in Nederland, Zijne Excellentie de heer P. Kubemát, werd eerst de uitslag van de vertaalwedstrijd bekend gemaakt.
Daarna volgde een lezingenprogramma over Klíma.
Zoals eigenlijk altijd bij het vergelijken van vertalingen stond de jury ook hier weer voor een lastige taak: vaste regels voor wat een goede vertaling is bestaan immers niet. Is een uiterst vrije vertaling met heel goed Nederlands beter dan een letterlijke vertaling met wat minder soepel Nederlands? Het hangt er maar net vanaf waar je eigen voorkeuren als jury liggen. Die voorkeuren kunnen overigens ook per tekst verschillen: de ene tekst leent zich meer voor een precieze, letterlijke weergave, de andere is gebaat bij een grotere vrijheid.
Onder de vertalingen die voor de wedstrijd waren ingezonden heeft de jury er geen aangetroffen die geheel foutloos waren. Dat was ook wel te verwachten gezien de hoge moeilijkheidsgraad van de tekst. Sommige vertalingen hadden weliswaar goed Nederlands, maar nogal wat begripsfouten, in andere vertalingen waren er minder begripsfouten, maar was het Nederlands stroef. De jury kwam erniet in één keer uit. Uiteindelijk is gekozen voor de vertaling die in dit nummer van TSL wordt gepubliceerd en afkomstig bleek van een van origine Tsjechische, Hana Kulisánová: Niet foutloos, maar wel een knappe prestatie!