< TSL 90 – REDACTIONEEL >
Het is opmerkelijk hoe lijdzaam het Russische volk de oorlog met Oekraïne ondergaat. Een groot deel van het volk staat zelfs vierkant achter de verderfelijke politiek van Poetin. Maar er zijn gelukkig ook uitzonderingen. In een fel betoog veroordeelt de in Zwitserland wonende schrijver Michail Sjisjkin de invasie. Hij wijst op de ingebakken slaafse mentaliteit van de Russen. Tegenweer kan alleen geboden worden door de Russische cultuur, die daarom omarmd dient te worden en niet, zoals nu in nogal wat landen gebeurt, op een zijspoor wordt gezet. Het bestrijden van de cultuur doet het Russische bewind zelf wel, want daarvan heeft het, zoals de geschiedenis leert, altijd het meeste gevaar te duchten. Zie het stuk waarin wordt beschreven hoe de laatste tijd in Moskou het theater is aangepakt.
We keren ons dus niet af van Rusland, maar blijven zijn cultuur volgen, of het nu gaat om hedendaagse dichteressen als Oksana Vasjakina, Galina Rymboe en Ajgerim Tazji, de onterecht weinig bekende filosoof Lev Sjestov of de grote negentiende-eeuwse schrijver Nikolaj Leskov. Gehoorzaamheid aan het heersende regiem speelt bij geen van hen ook maar de geringste rol.
Dat geldt ook voor de literatuur uit andere Slavische landen als Tsjechië en Polen. Er is poëzie van de Tsjechische dichter Jaromír Typlt, en er zijn prozastukken van de Poolse auteurs Dominika Horodecka en Jakub Malecki. Een stuk over Karel van het Reves eerste vertaalcollege beschrijft hoe er met een groep heel nauwkeurig kan worden vertaald.
September 2022